کد مطلب:24032 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:797
متن حدیث ضحضاح، با کتاب و سنت، مخالف است
در حدیث یاد شده به رسول خدا چنین نسبت داده اند كه آن حضرت ابوطالب را از انبوه آتش دوزخ، به پایابی از آتش منتقل نموده و بدین سان، موجب تخفیف عذاب وی گردید، و یا آرزو نموده كه تا روز رستاخیز از وی شفاعت نماید. در حالی كه قرآن مجید و سنت پیامبر گرامی (ص) تخفیف عذاب كافران و شفاعت شخص دیگری از آنان را نفی می نماید بنابراین، اگر ابوطالب كافر بود، هرگز پیامبر (ص) نمی توانست موجب تخفیف عذاب وی گردد و یا برای او آرزوی شفاعت نماید و بدین سان بی پایگی محتوای حدیث ضحضاح نیز، به ثبوت می رسد.
اینك دلائل روشن این مسأله را در پرتو كتاب و سنت، از نظر شما می گذارنیم:
الف - قرآن كریم در این زمینه چنین می فرماید:
«والذین كفروا لهم نارجهنم لا یقضی علیهم فیموتوا ولا یخفف عنهم من عذابها كذلك نجزی كل كفور».
«آتش دوزخ برای كافران است نه مرگ آنان فرا می رسد كه بمیرند و نه عذاب آنان تخفیف داده می شود ما كافران را این چنین، كیفر می دهیم».
ب - سنت پیامبر (ص) نیز شفاعت برای كافران را نفی می كند كه به عنوان نمونه به برخی از این احادیث، اشاره می نمائیم:
1- ابوذر غفاری از پیامبر گرامی (ص) چنین روایت می كند:
«اعطیت الشفاعه و هی نائله من امتی من لا یشرك بالله شیئا».
«به من شفاعت عطا گردید و آن برای كسانی از امت من است كه به خدا مشرك نباشند».
2- ابوهریره نیز از رسول خدا (ص) چنین روایت می كند:
«و شفاعتی لمن شهدان لا اله الا الله مخلصا و ان محمداً رسول الله یصدق لسانه و قلبه و قلبه لسانه».
«شفاعت من برای كسی است كه با اخلاص به یگانگی خدا گواهی دهد و بگوید: اشهد ان لا اله الا الله و به رسالت پیامبر (ص) نیز شهادت دهد و بگوید اشهد ان محمداً رسول الله (ص) به طوری كه سخن او با ایمان قلبی وی هماهنگ باشد».
آیات و روایت یاد شده به روشنی بی پایگی متن حدیث ضحضاح را به ثبوت می رسانند.
اینك دلائل روشن این مسأله را در پرتو كتاب و سنت، از نظر شما می گذارنیم:
الف - قرآن كریم در این زمینه چنین می فرماید:
«والذین كفروا لهم نارجهنم لا یقضی علیهم فیموتوا ولا یخفف عنهم من عذابها كذلك نجزی كل كفور».
«آتش دوزخ برای كافران است نه مرگ آنان فرا می رسد كه بمیرند و نه عذاب آنان تخفیف داده می شود ما كافران را این چنین، كیفر می دهیم».
ب - سنت پیامبر (ص) نیز شفاعت برای كافران را نفی می كند كه به عنوان نمونه به برخی از این احادیث، اشاره می نمائیم:
1- ابوذر غفاری از پیامبر گرامی (ص) چنین روایت می كند:
«اعطیت الشفاعه و هی نائله من امتی من لا یشرك بالله شیئا».
«به من شفاعت عطا گردید و آن برای كسانی از امت من است كه به خدا مشرك نباشند».
2- ابوهریره نیز از رسول خدا (ص) چنین روایت می كند:
«و شفاعتی لمن شهدان لا اله الا الله مخلصا و ان محمداً رسول الله یصدق لسانه و قلبه و قلبه لسانه».
«شفاعت من برای كسی است كه با اخلاص به یگانگی خدا گواهی دهد و بگوید: اشهد ان لا اله الا الله و به رسالت پیامبر (ص) نیز شهادت دهد و بگوید اشهد ان محمداً رسول الله (ص) به طوری كه سخن او با ایمان قلبی وی هماهنگ باشد».
آیات و روایت یاد شده به روشنی بی پایگی متن حدیث ضحضاح را به ثبوت می رسانند.